Vrijdag
Dit is het JOTA stukje van de Stam dat het echte JOTA-gevoel moet beschrijven. Zoals gebruikelijk begint de Stam het JOTA/JOTI weekend (dat ik nu ga afkorten tot JJ) op vrijdag, net zoals de Wilde Vaart. Dit is erg gezellig altijd, ondanks dat er nooit wat gebeurt. Dit jaar waren er voor de JOTI 10 computers en een webcam geregeld. Aangezien die geïnstalleerd moesten worden, was er voor Eelco en Marjolein een hoop te doen, maar liep de rest zich (en hen) een beetje te vervelen. Gelukkig waren er na een uur of 2 al de eerste Super Nintendo’s en dit jaar ook een PSX. Wij vermaakten ons wel en inmiddels konden op de eerste computers ook al gechatted worden.
Zo hebben wij de eerste avond doorgebracht. Om 0.00 uur was de officiële opening van de JOTA en iedereen kon daarvan meegenieten (wat helaas niet door iedereen gedaan werd). Na de opening vond Phillip het wel welletjes en werd de Wilde Vaart naar bed geschipperd. De Stam ging gewoon door waar het al mee bezig was en dat sprak een aantal WV-leden dusdanig aan, dat ze nog maar even op onderzoek uitgingen. Daar werd helaas voor hen door Chris (zo leidinggevend als hij was) even een stokje voor gestoken. Coup mislukt! Back into bed! Een aantal van de Stam ging vroeg naar bed een aantal laat (tegen beter weten in) een aantal zelfs heel laat (Ruurd), maar dat deed niets af aan onze heerlijk slaapprestaties….
Zaterdag
Als traditie maar weer eens om 8.00 uur opgestaan (wat ik nog steeds erg vroeg vind) en gezellig met z’n allen ontbeten. Daarna was er tijd voor jezelf en werden de computers vaak aangesproken voor bewijzende diensten. Zelfs de webcam deed het en iedereen kon elk ander bekijken en beloeren.
Om 12.00 uur verschenen ook de zeeverkenners voor hun JJ weekend. De leiding had voor hen het “alternatieve communicatie programma” in elkaar gedraaid. Dit houdt in: seinen met vlaggen, bekertje-touwtje-bekertje, E-mail (waarbij het E-mailadres van Bas is gebruikt), morse en zenden. Hiervoor kon iedereen van de ZV aan het eind van het weekend een certificaat krijgen als dit goed werd afgerond.
Om 13.30 uur verschenen ook de welpen en de bevers voor hun JOTA-opkomst.
Om 14.00 uur begon het jaarlijkse JOTA-spel, dat dit jaar maar door 11 groepen werd gespeeld (magere opkomst). Als er opkomst naast de Stam is lijkt de soms redelijk grote Stam ineens een samenraapseltje, want dan zijn er nog maar 4 figuren over. Elke speltak had z’n eigen vragen, maar als Stam heb je meestal ondersteunende taken, zoals het helpen bij andere speltakken. Gelukkig waren er een aantal Stam/Bestuur vragen, waar Ruurd en Ivan hulp kregen van Rob en er was een groepsopdracht waar ik i.s.m. Jeroen me mee heb bezig gehouden. Deze opdracht bestond uit het maken van noodpakketten voor drinken, eten, vuur/licht, het maken van een fietsbrancard, het maken van een alternatieve rugzak met pan, schoenen, tent, slaapzak e.d. het zingen van 3 zelfgemaakte coupletten met de hele groep op de wijs van “Een Nederlandse Amerikaan”. Tijdens deze opdrachten kregen wij ook nog hulp van een aantal Zeeverkenners: Jord, Niels, Sebastiaan, bij deze bedankt!
De bekendmaking van de einduitslag is ook altijd nog een spannend moment van deze opkomst. Dit jaar bleek dat wij het weer heel behoorlijk hadden gedaan en de trend van de afgelopen twee jaar hadden vast gehouden, door 3e te worden. De 1e prijs ging dit jaar naar de Marco Polo (mijn oude groep, toch nog een beetje vreugde in mij).
Na het spel was het voor de Bevers en de Welpen alweer afgelopen, maar de rest van de speltakken zouden het nog wel een dagje volhouden. Hierna werden de computers weer vogelvrij verklaard als het ging om chatten (voor de ZV), schieten, killen, ballenknijpen (Mark, laat nog eens zien hoe het moet), rondrijden en alles wat ik ben vergeten.
Om een uur of 18.00 ging de Chinese gong en was het tijd voor de maaltijd. En zoals elk jaar gebruikelijk was het een Chinese. Natuurlijk was het weer teveel en hebben we weer genoeg mee naar huis genomen voor minstens 2 dagen voeding. Na het afruimen dacht iedereen dat ze weer zonder nadenken achter de computers konden plaats nemen, maar dat bleek een vergissinkje te zijn.
De ZV-leiding had nog een actueel Levend Stratego spel verzonnen, waar iedereen aan verzocht werd mee te doen. Alle kaartjes werden in een computerjasje gegoten. De bom was de server en de maarschalk was de webmaster (iets in die trant). Dus wij met z’n allen gezellí naar de Delftse Hout. Een zeeverkenner nog bijna tegen een fietser opgeknald (bleek later Charlotte te zijn: wilde ook meedoen met Levend Stratego). De partijen werden verdeeld en het spel begon. Ik liep gedwee achter een groepje met Tommy en Jeffrey aan, maar die was ik al snel kwijt, want ik dacht een kortere weg te nemen, dwars door de struiken, totdat bleek dat ik tot aan m’n enkels in een slootje stond (en Eelco en Chris hadden me nog het allerlaagste kaartje gegeven wat maar mogelijk was). Daarna het strandje opgelopen waar inmiddels bijna brand was uitgebroken, want iedereen rende achter iedereen aan. Ik rende maar weg, want ik wist ook niet zo goed wie er allemaal bij mij hoorde. Ik kreeg Niels mee en dacht dat hij van de tegenpartij was, dus ik was hem aan het omlullen ergens in het struikgewas, totdat hij ineens zei dat we achter de andere post zaten (de Bas-en-Anne-post). Daarna ging het allemaal erg vlug. Wij zaten verscholen (ik wist inmiddels dat Niels dus bij mijn team hoorde), totdat Laurens (ook van ons team) vlakbij ons een gigantisch harde conversatie met ons begon en fijn mededeelde dat “hij hier wel even ging pissen”. Wij dachten “weg hier” en liepen weg. Op dat moment gaven Bas en Anne net de vlag weg en dat zag Niels, dus wij als een gek achter Eva (geloof ik) aan en we wonnen! JOEPIE!! Ik tikte, maar Niels heeft het echte werk gedaan. Oh ja, we werden ook nog even voor valsspelers uit gemaakt, door slechte verliezers. Sorry jongens, het was echt een samenloop van omstandigheden!
Daarna was er warme chocomel op het clubhuis en gingen de Zeeverkenners naar bed (en Sebastiaan: jij bent echt zwaar, man”).
De Wilde Vaart en de Stam gingen er eens lekker voor zitten. Een hele nacht Internet en spelcompies voor ons alleen. Vreemd genoeg stonden de meeste PC’s leeg en de chatprogramma’s kregen niet echt de aandacht die ze vorig jaar kregen (komt misschien ook door het chatprogramma).
Nou ligt het chatniveau om 3.00 uur `s nachts ongeveer zo rond het dieptepunt:
“Heb je zin in een chat?”
“Ja, lekker geil!”
Zegt volgens mij genoeg… En Chris was alsmaar met zulke gesprekken bezig!
Bas en Anne waren trouwens ook erg eigenaardig aan het doen (bijna vergroeid deze nacht). Zij hebben die nacht het instant-chatten uitgevonden. Een kwartier chatten, daarna zeggen dat er niks aan is en een half uur later terug komen en vrolijk weer een kwartier chatten en weer zeggen dat er niks aan is, enz. enz. en dit rustig volhouden tot 4.00 uur. Daarna is de Stam in ieder geval te bedde gegaan en weet ik niet wat er allemaal voor vreemde dingen gebeurd zijn.
Zondag
Dit is zeg maar de “day after”. Erg pijnlijk meestal voor de meeste mensen. Voor mij ook! 3,5 uur geslapen, te laat bij het ontbijt en ook nog gezellig kijken. Het duurde allemaal even voordat het bij mij op gang kwam. Eenmaal op gang ging het allemaal wel.
Tot 14.00 uur lekker gechatted, de webcam had het ‘s nachts helaas al begeven (in ieder geval het programma van de webcam) en geMario Kart, Mortal Kombat’, Street geFightered, Donkey Kong geCountryed en weet ik allemaal niet wat.
Daarna vond Eelco het wel welletjes en was het afgelopen voor de PC’s. Alles ging weer in de dozen en naar huis. De Zeeverkenners waren al om plusminus 11.36 uur vertrokken en de WV volgde om 14.30 uur samen met de Stam. Voor Eeloc is het wat later geworden: hij moest nog z’n computers opruimen en naar huis brengen en opnieuw aansluiten, maar misschien is het veelzeggend dat hij weer als eerste op de Muurkrant te vinden was…
Bij deze wil ik iedereen bedanken die er voor heeft gezorgd, dat dit weer een heel aardig weekend is geworden. Met name Eelco, Mark en Phillip voor de organisatie. Bedankt!